صبر نماز

آن روز مولاي متقيان علي بن ابيطالب (ع) وارد مسجد شده و به نماز ايستاده بود كه يكي از خوارج كه از دشمنان سرسخت ايشان بود، به كنايه اين آية قرآن را خواند :
بدين ترتيب، آن مردپليد به امام علي (ع) توهين كرد. يعني خواست بگويد : سوابق درخشان تو در اسلام روشن است، اما اينك كافر و مشرك شده‌اي و اعمال گذشته‌ات را به هدر داده‌اي!! حضرت علي (ع) توجهي به او نكرد و نمازش را ادامه داد. آن مرد دوباره همان آيه را تكرار كرد. باز اميرمؤمنان سكوت اختيار كرد، اما مردك از رو نرفت و براي آنكه نماز امام را به هم بزند، همچنان به خواندن آن آيه پرداخت.
در اين لحظه علي (ع) به تلاوت اين آيه پرداخت :
صبر پيشه كن، وعدة خداوند حق و درست است و فراخواهد رسيد. اين مردم بي‌ايمان و بي‌يقين و ناباور، تو را تكان ندهند و سبك نسازند.»
پس از اين رو، سرور پرهيزكاران، حضرت اميرمؤمنان (ع) بي‌آنكه هيچ اعتنايي به آن مرد بكند، به ادامة نماز پرداخت و بدين ترتيب هم پاسخ آن بي ادب را داد، و هم از نماز و راز و نياز غفلت نورزيد.
منبع: جاذبه و دافعه علي (ع)

---

معرفي سايت مرتبط با اين مقاله